اندر امیدوارى

کاش حقیقتاً انسان هاى خوبى باشیم نه این که اداى انسان هاى خوب رو دربیاریم... :|

غرق در ملافه هایى که بوى اسطوخدوس میدهد...

و سرشار از آرامش

حالم از خودم بهم میخوره

سکون. سکون بیش از حد...

خلاء

سکوت

سرماى بسیار 

و یک ذهن خالى اما خسته!

نه این که خوبه. نه این که جالبه، اما یه زمانایى لازمه آدمم خیلى غیرمنتظره  با آدم عاى عجیب و جور وا جور مواجه شه. یه حالتى پیش بیاد که قدر آدم حسابى هاى زندگیشو بدونه...

مرسى از تموم خفناى زندگیم که مطمئنم اینجا رو نمیخونن نصفشون. مرسى از اونایى که تا حالا منو حتى ندیدن ولى تمام تلاششونو کردن واسه گند زدن به زندگیم. (که امکان نداره اینجارو بخونن.)

من فقط باید حرف دلمو یه جا میزدم مهم نیس کى میخونه و کى نه...!